تفکر و دیگر رنج

زندگی انباشته از درد و رنج است و انسان در برابر رنج‌های زندگی مقابلۀ مداوم دارد. اما رنجِ حاصل از اندیشیدن داستان متفاوتی دارد. رنجِ ناشی از تفکر، آدمی را به فرسودگی می‌کشاند. هر چیزی بهایی دارد و بهای فهمیدن، رنج و اندوه است. تفکر، انسان را به انزوا می‌کشاند و روح را پریشان می‌کند، چرا که با حقیقت مواجه می‌شود و شاید هر حقیقتی خوشایند انسان نباشد. راهِ شناخت و آگاهی دشوار است و هر کسی را توانِ قدم نهادن در آن نیست. انسانی که حقیقت را جست‌وجو می‌کند از بسیاری از لذت‌ها، خواسته‌ها و داشته‌ها آگاهانه چشم پوشیده است و درحالی‌که همه در پی سرگرمی و غلفت هستند او در پیِ معنا و تعالی می‌گردد. در این راه باید بسیار نقد و پرسش داشت. آنچه ما نیاز داریم بدانیم این است که در زندگی چه راهی در پیش گیریم و چگونه عمل کنیم و بیندیشیم. مسائل حیاتی برای ما، نیکی، حق، عدالت، عشق، هنرِ زندگی و غیره هستند که در نحوۀ زندگی تأثیر شایانی می‌گذارند. شاید هر پرسشی به اندازۀ تمامی انسان‌های روی زمین پاسخ داشته باشد و هر حقیقتی به همان اندازه دارای شک و یقین، اما نمی‌توان از جست‌وجو دست کشید.